Grand Hotel Europa.

Grand Hotel Europa.

Soms heb je een boek wat je steeds weer ziet liggen en steeds opnieuw oppakt. Grand Hotel Europa is zo'n boek. Op een gegeven moment kreeg ik het cadeau. En het is een fantastisch boek. Het heeft mijn verwachtingen meer dan waargemaakt. Eenmaal uitgelezen vond ik dit één van de mooiste boeken dat ik de afgelopen jaren gelezen heb.

Ilja Leonard Pfeijffer is een Nederlandse schrijver die al meer dan veertig titels op zijn naam heeft staan. Hij wordt erkend als een belangrijk schrijver van de hedendaagse literatuur.

Pfeijffer woont al jarenlang in Genua, Italië. Dat merk je in zijn beschrijvingen van Italië.

Waarover gaat dit boek?

In dit boek gebeurt heel veel, bijna teveel. Er zit zoveel in dat ik bijna niet weet waarover ik moet schrijven. Het boek staat bol van de vergelijkingen en de verwijzingen naar andere boeken of kunst.

Het boek wordt gevormd door drie grote verhaallijnen en de schrijver speelt met taal. Zijn taal is heel bloemrijk en lijkt bijna barok en ik vind dat het schrijfplezier er vanaf spat.

Het verhaal is eigenlijk één grote liefdesverklaring, aan Clio, de vriendin en muze van de hoofdpersoon maar vooral aan Europa.

De drie verhaallijnen lopen steeds uit elkaar en komen weer samen: 

- de schrijver die verliefd wordt in Genua en deze liefde weer verliest in Venetië

- de schrijver die zijn intrek neemt in het, in verval geraakte, Grand hotel Europa om zijn verloren liefde te verwerken en hierover te schrijven.

- de schrijver die schrijft over de effecten van massatoerisme op Europa en over het verval van Europa.

Aan het begin van het boek neemt de hoofdpersoon zijn intrek in hotel Europa, nadat zijn geliefde is vertrokken uit hun huis, hun leven en uit Italië. Hij wil zijn liefde voor haar in een boek beschrijven en wil de breuk vooral begrijpen en verwerken.

Het hotel is aan het vervallen en wordt overgenomen door een Chinese eigenaar. Daarin heeft de schrijver een prachtig beeld van het verval van Europa neergezet. En de vergelijkingen die overal in het boek te vinden zijn geven het verhaal mede vorm. Het hotel heeft zijn beste tijd achter de rug, evenals de relatie van de schrijver en net zoals Europa, dat overspoeld dreigt te raken met drommen toeristen en één groot openlucht museum dreigt te worden .

Het geheel zit heel knap in elkaar, Pfeijffer speelt met de scheidslijn tussen fictie en Non-fictie; de schrijver schrijft over het leven van de schrijver en over het schrijven van het boek dat je op dat moment aan het lezen bent. het duizelt je af en toe als lezer. Maar uiteindelijk valt alles op zijn plaats.

Ik vond Grand hotel Europa geen makkelijk boek. Je moet er echt even voor gaan zitten. Maar dan lees je naar mijn mening ook een meesterwerk.