Gelezen boeken

Soms moest ik dit boek even wegleggen, om de prachtige zinnen en beelden binnen te laten komen. Wauw, Bregje Hofstede kan schrijven. Dit is het debuut van deze jonge schrijfster. Ik vind haar schrijfstijl prachtig en de schrijfster roept met mooi gevonden beelden een bijzondere sfeer op. Heel knap voor een debuutroman.

Een boek van deze Japanse Nobelprijswinnaar. Het boek is jaren geleden ook verfilmd als The remains off the day met prachtige hoofdrollen voor Anthony Hopkins en Emma Thompson. Het boek is minstens zo indrukwekkend als de film. Je zit echt in het hoofd van de butler (de hoofdpersoon) en maakt het verhaal mee vanuit zijn perspectief. Schrijnend maar invoelbaar als je zijn overpeinzingen in een oud Engels perspectief plaatst. Ook de Engelse landschappen zijn prachtig beschreven. Heerlijk om te lezen.

Een verdwenen dorp en een verdwenen dochter tegen de achtergrond van de jaren voor en rond de Tweede Wereldoorlog. Een moeder vertelt haar levensverhaal en het verhaal van wat er met haar dorp gebeurde tegen haar verdwenen dochter. Het is een bizar verhaal waarvan je je bijna niet kunt voorstellen dat het is gebaseerd op een echt dorpje en echte gebeurtenissen. De boekomslag is prachtig maar lijkt bijna surrealistisch en is veelzeggend.

Dit boek van een, voor mij, onbekende schrijver heeft de Libris Literatuurprijs 2019 gewonnen. Wat maakt dat dit boek, door de vakjury, als beste (oorspronkelijk) Nederlandstalige boek van het afgelopen jaar wordt gezien? Daar ben ik dan nieuwsgierig naar. Het juryrapport vermeldt: "De goede zoon” sleurt ons mee door fascinerende en soms bizarre werelden. Het is een roman die ons op het verkeerde been zet en op de hak neemt, ons verleidt en van zich afduwt, en ons op schitterende wijze confronteert met de tekortkomingen en uitdagingen van ons eigen leven". Het boek lijkt aanvankelijk alle kanten op te gaan. Is het een thriller, een reisverhaal, een psychologische roman of een Science fiction boek? Als je verder komt in het verhaal dan is het eigenlijk een autobiografisch verhaal over de dood van de moeder van de schrijver. alles lijkt met alles samen te hangen. Het is een wonderlijk boek. Maar het is heel knap geschreven vanwege juist die samenhang.

Nachtroos is een boek van Lucinda Riley Haar boeken zie je op dit moment overal. Iedereen lijkt haar serie “De Zeven zussen” te lezen. De boekhandels liggen er vol mee, in de Bieb liggen al haar boeken bij de toppers en de boeken staan al wekenlang hoog in de bestsellerlijsten. Wat maakt deze boeken zo aantrekkelijk? Ik moet zeggen dat ik het ook heerlijk leesvoer vind, zeker in deze zomerperiode. Het is een verslavende serie, vooral vanwege de beeldende verhalen en de historische feiten waar deze boeken op gebaseerd zijn. In de Volkskrant las ik dat de boeken typisch winkelboeken zijn. Dat wil zeggen: het gaat lopen dankzij het advies van een verkoper, door mond-tot-mondreclame, persoonlijk contact, niet door een lovende recensie in een landelijke krant. Ik voeg me bij deze reclamemakers: als je in je vakantie heerlijke ontspannende boeken wil lezen die je niet meer weg kunt leggen, neem dan een boek van Lucinda Riley mee.

"Een boek om stapelverliefd op te worden en minstens twee keer te herlezen"staat er op de kaft. Inderdaad ben ik dit boek voor de tweede keer aan het lezen. En het is opnieuw prachtig. Dit is een boek dat je steeds even weglegt om de mooie zinnen, de intense sfeer en mooie beelden op je in te laten werken. Het is gewoon te mooi af en toe. Het verhaal zit heel knap in elkaar met drie verhaallijnen die door elkaar lopen. Het verhaal van Alma, het meisje dat op zoek gaat naar de vrouw naar wie zij vernoemd is. En de verhalen van Leopold Gursky en Zvi Litvinoff. Deze twee Poolse mannen zijn in de oorlog respectievelijk naar Amerika en naar Chili vertrokken. Litvinoff is een bekend schrijver, terwijl Gursky een gepensioneerde slotenmaker is die als een kluizenaar leeft in zijn flat vol papieren met onafgemaakte verhalen. Aan het eind komen deze drie verhaallijnen op slimme wijze bij elkaar. Vanwege de bijzondere vorm en de prachtige sfeer is dit één van mijn favoriete boeken.

Dit boek schreef Cognetti eerder dan De acht bergen. Het speelt zich ook af in de Italiaanse bergen waar hij een groot deel van zijn jeugd doorbracht en is meer autobiografisch.

Het boek is verdeeld in vier delen, vernoemt naar de vier seizoenen. De hoofdpersoon zoekt de bergen op en wil veel alleen zijn om weer tot zichzelf te komen. Hij maakt echter meer vrienden dan hij had verwacht zowel onder mensen als onder dieren.

Als je zijn boek -De acht bergen- ook hebt gelezen dan herken je dezelfde sfeer en dezelfde thematiek. De buitenjongen kan, wat mij betreft, echter niet tippen dit latere zeer succesvolle boek.

Een vrouw die op het eerste gezicht alles lijkt te hebben, een man, een kind, een goede baan en een mooi huis raakt ineens in een crisis en verlaat huis en haard. Of feitelijk verlaat ze in “een split second” haar huis en haar vijfjarige zoontje die in bad zit. Ze stapt in haar auto en rijdt letterlijk weg van haar leven. Na een uur krijgt ze spijt en racet ze naar huis, in de hoop dat er niets met haar zoontje gebeurd is. Dan blijkt haar man echter thuis te zijn en durft ze niet naar binnen te gaan. Het duurt veertig dagen voordat ze weer terug gaat naar man en zoon. Maar dan begint het boek op een psychologische thriller te lijken. Haar man ziet er net iets anders uit en hij gedraagt zich anders en is zorgzaam voor haar. Ze herkent hem niet als haar man. En, wat nog enger is, hij noemt haar anders; Patricia en niet Astrid, zoals ze dacht te heten. En haar vrienden doen net alsof dat normaal is en reageren niet anders dan anders. Astrid lijkt niet meer precies in haar leven te passen.

Aanvankelijk een vreemd maar voortkabbelend verhaal. Maar na het tweede deel laat het verhaal je verward en verontrust achter. Knap gedaan.

Een jonge vrouw besluit na tien jaar samenzijn weg te gaan bij haar jeugdliefde. Het enige wat ze meeneemt is een rugzak vol met dagboekjes. Deze volgeschreven schriftjes vormen haar hele hebben en houden. Jarenlang verstopte de hoofdpersoon als het ware een gedeelte van zichzelf in de dagboekjes.‘Ergens in mijn backpack moet het antwoord zitten op de vraag waarom ik ondanks al mijn woorden een verhaal leef dat aan mijn grip ontsnapt", zegt de hoofdpersoon.

Drift is de tweede roman van Bregje Hofstede. Ze snijdt zware thema's aan in haar boek; bijvoorbeeld: hoe goed ken je jezelf? In HPdeTijd las ik: "Het verhaal laat zien dat er allerlei versies van jezelf bestaan, die vaak heel verschillend zijn. Zo is het boek bijvoorbeeld opgebouwd uit dagboekfragmenten van de hoofdpersoon, stukken uit haar debuutroman (de hoofdpersoon net als de schrijfster ook schrijfster) en het logboek dat haar ouders bijhielden over haar jeugd. Al die delen laten steeds een andere versie, een andere kant van de hoofdpersoon zien"

Ik vond dit boek heel intens en dicht op de huid geschreven. Sommige zinnen en passages hebben me echt geraakt. Het is ook een boek wat blijft nazingen omdat je het verhaal niet helemaal kunt grijpen.

Ik reis alleen is het internationaal succesvolle thrillerdebuut van de Noorse schrijver Samuel Bjork, over inspecteur Holger Munch en zijn collega Mia Krüger. Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst "ik reis alleen" Dit debuut is een spannende en goed geschreven thriller. De karakters van de politie-inspecteurs zijn goed beschreven en, zoals het een goede thriller betaamt, wil je doorlezen en weten wat er gebeurt is en waarom.

De doodsvogel is het volgende deel in de spannende reeks met inspecteurs Holger Munch en Mia Krüger in de hoofdrollen. Ook dit boek zit vol spanning en onverwachte plotwendingen. En de personages zijn interessant en goede beschreven. Het lezen waard.

Goede mannen is een ontroerende en wanhopige roman over een vader die denkt dat een goede man altijd een stapje opzij doet, dat goed zijn niet veel anders is dan verlangen naar het goede. Minder goede verlangens leg je gewoon het zwijgen op. Hij probeert op die manier juist te leven en onheil te voorkomen. Maar kun je onheil wel voorkomen? 

Als zijn oudste zoon uit het leven stapt kan hij niet meer de man zijn die hij wil zijn en loopt zijn leven totaal vast. Ondanks het zware onderwerp is dit boek luchtig geschreven en leest het gemakkelijk. Ik vond het een aardig boek maar heb betere boeken van Grunberg gelezen.

Een jongen van dertien ( Brian) woont bij zijn vader op een afgelegen terrein in een caravan. Zijn verstandelijk en fysiek beperkte broer woont in een instelling. Omdat de instelling gerenoveerd moet worden komt zijn broer weer (tijdelijk) bij hun wonen. De vader is vooral gemotiveerd door de in het vooruitzicht gestelde vergoeding, Maar de omstandigheden van hun caravan zijn volstrekt onvoldoende voor de zorgbehoevende jonen. De jonge Brian wordt door zijn vader verantwoordelijk gemaakt voor de verzorging van zijn broer. Maar hoe praat je met iemand die niet spreekt? Hoe zorg je voor iemand van wie je niet weet wat hij nodig heeft? Hoe maak je de juiste keuzes als je zelf nog zo veel moet ontdekken? Dit is een schrijnend verhaal over een disfunctionele familie. Mooi geschreven maar niet één van mijn mooiste boeken van het jaar.

Prachtig klein boekje. Het verhaal werd geïnspireerd door een voorval dat in 2003 plaats vond.

Sedar Soares, een Kaapverdisch-Nederlandse jongen van dertien jaar oud, was op zaterdagavond 1 februari 2003 boven op een parkeergarage bij het Rotterdamse metrostation Slinge met 5 andere kinderen sneeuwballen aan het gooien naar voorbijgangers en passerend autoverkeer. Opeens werd er op de jongens geschoten, waarbij Sedar Soares door een kogel in het voorhoofd werd getroffen. Hij overleed een paar uur later aan zijn verwondingen.

Een schrijver en motivational speaker stapt in de taxi van taxichauffeur Gabriël. Ze hebben allebei de tijd om een praatje te maken en Gabriël vertelt het indringende verhaal over zijn neefje Socrates aan zijn klant. Zijn neefje is jarengeleden omgekomen doordat hij op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Hij was een veelbelovend voetballertje en gewoon een hele lieve jongen van 13 jaar. Gabriël en zijn familie zullen "deze winter die alles veranderde" nooit vergeten.

De schrijver kan het verhaal niet vergeten en kan zijn speech niet meer geven. Hij vertelt zijn studenten dit verhaal en nadien zijn zijn toehoorders allemaal stil.

Het boek omvat niet veel pagina's maar blijft enorm bij me hangen. Prachtig geschreven en het zet je aan het denken over hoe fragiel het leven is.

Vier mensen, die vroeger een strijkkwartet vormden, moeten met zichzelf en elkaar in het reine zien te komen na een gijzeling die uitliep op een explosie van de woonboot waarop ze zaten te repeteren. Heleen, een van de vier personen van het strijkkwartet, heeft zich onderworpen aan een extreme make-over. Jochem verschanst zich grimmig in zijn zwaarbeveiligde atelier. Zijn echtgenote Carolien, die bij de ramp een pink verloor, zeult rond met een depressie die ze hoopt te verdrijven door in een opwelling het vliegtuig naar China te nemen waar de vierde hoofdpersoon, Hugo heen is gevlucht om zich als cultureel ondernemer te storten op het organiseren van muzikale evenementen. Eenmaal daar raken zaken emotioneel op drift en ver weg in Nederland is het proces tegen de gijzelnemer in de maak. Die zaak, waarin ze allen zullen moeten getuigen, hangt hun als een zwaard van Damocles boven het hoofd, maar zal alles en iedereen eer op zijn plaats laten vallen. Want de avond is het volstrekt opzichzelfstaande vervolg op het boek "Kwartet"van dezelfde schrijfster (2014).

Debuut, erg spannende thriller.

Anna Fox woont alleen, ze verlaat haar huis in New York bijna nooit. Ze drinkt de hele dag door, gebruikt medicijnen en kijkt oude zwart/wit films. Daarnaast kijkt ze naar de buren, eigenlijk bespioneert ze haar buren. Ze ziet alles wat er in haar straat gebeurt. Op een dag krijgt ze nieuwe overburen. Een gezin: vader, moeder en tienerzoon. Het lijkt het perfecte plaatje, maar op een nacht ziet Anna door haar raam iets wat ze beter niet had kunnen zien. De twijfel slaat meteen bij haar toe: heeft ze het wel goed gezien? Wat is waarheid? Wat is verzonnen? Dreigt er gevaar? En diode twijfel heeft iedereen om haar heen en heb jij als lezer ook. Niets is wat het lijkt in deze verslavende en volkomen onvoorspelbare psychologische thriller die doet denken aan het beste van Alfred Hitchcock (toevallig een deel van de films die Anna bekijkt )

Spanje, het zuiden. Ik zit, met een kop koffie, op een terras aan zee. Het is hier heerlijk nazomeren. Bewolkt maar heerlijk.

Toch is reizen niet echt mijn ding. Anders dan de schrijfster van de succesvolle serie: De zeven zussen, ben ik nogal honkvast. Zij moet de halve wereld hebben rondgereisd om onderzoek te doen voor haar, deels, historische romans. Ik heb nu bijna vier van de zeven boeken uit. Het, eigenlijk, doorlopende, verhaal gaat over zeven geadopteerde dochters van een miljardair. Zij groeien op op een landgoed in Genève. En alle zussen gaan op een gegeven moment  op zoek naar hun roots. Het eerste deel, over de oudste dochter, speelt zich af in Brazilië. Deel twee voert je naar de fjorden van Noorwegen. En het derde boek gaat over het Engeland van Beatrix Potter. Nu zit ik midden in deel vier en de achterflap beloofd een verhaal  tegen de achtergrond van Thailand en Australië.

Tot nu heb ik genoten van deze boeken. Heerlijk leesvoer, vooral in de warme zomer die we achter de rug hebben. Absoluut geen ingewikkelde kost of zelf maar literatuur. Maar wie zegt dat we altijd literatuur moeten lezen? Zeker als je een veellezer bent als ik, zal je van deze boeken genieten.

Het duurde even voordat ik dit boek van de plank pakte. Ik had het al een paar weken in huis en had niet echt zin om eraan te beginnen. De achterflap sprak over een verhaal dat zich afspeelt in een klooster en dat stond me een beetje tegen. Ik moest er dan ook even inkomen toen ik het boek toch opensloeg. Maar het verhaal over Jacob, die conciërge is in een klooster en een gast die zich in het klooster terugtrekt, raakte me toch. Het is goed en invoelend geschreven, prachtige zinnen en een gedurfd  onderwerp. Het rustige, eentonige leven in het klooster wordt verstoord als de maatschappij in de persoon van de gast naar binnen walst. De rust in het klooster wordt verstoord en vooral het leven en het gemoed van Jacob staan op zijn kop.

Een verhaal van een zoon (van Dis) over zijn moeder. Zij hebben een complexe relatie, kunnen niet met en niet zonder elkaar. Het boek speelt zich af in het heden en maakt sprongen terug in de tijd naar het verleden. Moeder heeft in Indonesië gewoond met haar man en kinderen  en denkt daar steeds meer aan terug. Ze heeft daar nooit echt iets over verteld en heeft alles letterlijk achter slot en grendel gehouden. Ze wordt nu ouder en takelt af. Dat wil ze niet. Moeder stelt haar zoon een ruil voor; zij vertelt haar verhaal zodat hij een boek kan schrijven en vraagt aan haar zoon hulp voor als ze dood wil. Een zwaar thema maar luchtig en bij vlagen zelfs met droge humor geschreven, in de bloemrijke taal die Adriaan van Dis eigen is.

De pers schrijft over dit boek: een pure, overdonderende roman over opgroeien met autisme.
De titel: Zondagskind, vind ik prachtig en de ondertitel (Alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is) geeft goed weer waar het boek over gaat. Zondagskind neemt de lezer mee in de belevingswereld van een kind, een kind met Asperger. Het boek is heel persoonlijk geschreven vanuit het perspectief van een opgroeiend meisje. Zij groeit op in een liefdevol gezin maar voelt continu dat ze anders is; anders dan haar broer en anders dan de kinderen op school. Pas op latere leeftijd ontdekt zij wat haar anders maakt en worden er onderzoeken naar autisme of Asperger gedaan. Judith Visser omschrijft haar leven en haar jeugd of eigenlijk het leven van haar hoofdpersoon Jasmijn Vink inderdaad op een hele pure en overdonderende manier.

Een romandebuut van een jonge schrijfster. Somber maar ook geestig. Het verhaal wordt verteld in prachtige beeldende taal. Deze schrijfster kan  schrijven. Ze wordt zelfs al met Jan Wolkers vergeleken. Het verhaal gaat over een gereformeerd boerengezin dat wordt getroffen door het overlijden van één van de kinderen. Hij gaat schaatsen en komt niet meer terug. De ouders zijn zo lamgeslagen door verdriet dat de overgebleven  kinderen niet of nauwelijks echte aandacht krijgen. Alles valt stil; de gesprekken verstommen, de kerstboom wordt weer afgetuigd en verdwijnt en het boerenbedrijf valt stil. Het gezin wordt ontwricht. De kilte, schrik en stilte nestelt zich overal in. Een prachtig debuut. 

Op 4 mei overleed deze schrijfster. Ze laat een groot oeuvre na want ze schreef ongeveer elk jaar een boek. De reddende engel is een van haar laatste boeken en kwam uit in 2017. Dorrestein liet zich inspireren door maatschappelijke thema's en schreef vaak over families en  familiegeheimen, Haar verhalen spelen zich meestal af op geïsoleerde plaatsen die veiligheid lijken te bieden, maar die veiligheid is vaak schijn. De reddende engel gaat over een jonge vrouw die per toeval op een boerderij terecht komt omdat ze moet schuilen voor noodweer.  Haar leven staat op zijn kop en ze blijft een paar dagen op de boerderij en zijn wat zonderlinge bewoners. Twee jaar eerder is een andere jonge vrouw op deze boerderij  door een noodlottig ongeval om het leven gekomen en de hoofdpersoon ontdekt bijna per ongeluk allerhande familiegeheimen. Daardoor wordt haar eigen leven er niet zekerder op. Ik heb veel boeken gelezen van Renate Dorrestein. De laatste jaren was ze een andere weg in geslagen met haar boeken en raakten haar boeken me minder. Dit boek leek in mijn ogen weer op haar vroegere werk en ik heb er weer van genoten.

Twee mannen in een klein dorpje in het Joegoslavie van voor de balkanoorlog. De ene man is postbode en de andere bestuurt de kabelbaan die omhoog loopt naar een monument. Een gebeurtenis of eigenlijk beslissing van de ene man zet een aaneenschakeling van gebeurtenissen in gang. En ondertussen breekt de oorlog uit. Langzaam loopt alles grandioos uit de hand. " En de blauwe zee kabbelt rustig door" Driessen maakt prachtige zinnen en ook de sfeer van het boek is goed. Toch begint het verhaal me pas te boeien als ik al over de helft ben. De roman schuurt. Een verhaal over werderzijdse afhankelijkheid, vriendschap, over gewetenloosheid en nationalisme. De kleine levens van de beide mannen worden beinvloed door hun beider beslissingen maar ook door de balkanoorlog.

De zon schijnt, je zit alleen op een terras en geniet van de eerste lentezon. Ineens breekt de hel los en zit je midden in een terroristische aanslag. Je duikt samen met een onbekende dame onder je tafeltje en houdt haar hand vast. Het lijkt wel een film, alleen je zit er midden in. Door deze onwezenlijke gebeurtenis wordt het leven van hoofdpersoon Alfred op zijn kop gezet. Hij wordt door het hele gebeuren ineens aan een wildvreemde vrouw gekoppeld. Zijn leven, als taxichauffeur van kinderen met een beperking,  kabbelt al jaren rustig voort. Hij leeft onder de radar. Maar nu is er van zijn overzichtelijke wereld weinig meer over en zal hij moeten dealen met de enorme impact van wat hem overkomen is. Spannend maar ik bleef, door het open einde, wel met vragen zitten nadat ik het boek uit had.

Door boekhandelaren wordt dit boek als het mooiste boek van 2017 gezien. De vijfjarige hoofdpersoon komt in de jaren tachtig met zijn ouders en zus naar Nederland. Het gezin gaat in de Bijlmer wonen. Metin (de hoofdpersoon) is een gevoelige jongen die opgroeit in een vreemd land en met een tirranieke vader. Hij moet zich op meerdere fronten staande zien te houden; binnen de onveilige gezinssituatie, als buitenbeentje op school en in de verloederende wijk. Als de kinderen opgroeien en de moeder integreert en emancipeert, groeit het verzet tegen de vader. Prachtige come of age-roman over een opgroeiende jongen in een onveilige omgeving. Maar ook een boek over de ervaringen van nieuwkomers in Nederland. Ontroerend geschreven. Ik kon het niet wegleggen.

Normaalgesproken zou ik dit boek niet kiezen. Ik lees graag fictie, romans. Dit is een non- fictie boek, een waargebeurd verhaal. Toch begint het boek mooi en veelbelovend. Ik word benieuwd en wil graag verder lezen. Het boek is eigenlijk een pleidooi voor betere getuigenbescherming. De ervaringen van de auteur en haar familie zijn op dit gebied zeer slecht. Je gaat je bijna plaatsvervangend schamen.

Je moet het maar durven, een grote serie bestsellers voortzetten. Lagercrantz werd gevraagd om dit te doen door de naasten van Stieg Larsson en durfde het. Hij pakt de draad weer op van de Millenium serie en voert ons weer mee naar de wereld van de briljante maar onaangepaste hacker Lisbeth Salander en de charmante, tegendraadse journalist Mikael Blomkvist. De boeken zijn weer net zo spannend. Natuurlijk heeft David Lagercrantz een eigen stijl, maar dat maakt het leesplezier voor mij niet minder.

Deze schrijver is een ontdekking. Heftig boek maar heel mooi. Geweldige schrijfstijl en mooie sfeer. Ik wil meer van hem lezen.